สัมปทานโทรศัพท์เป็นสิ่งที่เย้ายวนใจให้นักลงทุนวิ่งเข้าหา.. เพื่อแบ่งเค็กชิ้นโต..


ในอดีต.. มีการวิ่งเต้นเพื่อให้ได้มาซึ่งสัมปทาน โดยมีเงื่อนไขบางประการที่เอื้อต่อผลประโยชน์รัฐ.. ดังนี้..

ขั้นที่ 1 แบ่งกำไรให้รัฐ 5%

ขั้นที่ 2 แบ่งกำไรให้รัฐ 10%

ขั้นที่ 3 แบ่งกำไรให้รัฐ 15%

ขั้นที่ 4 แบ่งกำไรให้รัฐ 20%

ขั้นที่ 5 แบ่งกำไรให้รัฐ 25%

...

แต่พอเจ้าของบริษัทได้ลงเล่นการเมือง และได้รับเลือกเข้าไปเป็นรัฐบาล.. ก็ทำการแก้ไขสัปทานให้จ่ายเพียง 20% ตลอดไป..

หุ้นของบริษัทนี้จึงขึ้นอย่างรวดเร็ว..

...

เท่านั้นไม่พอ.. ยังแก้ไขกฏหมาย เพื่อเลี่ยงภาษีสรรพฯ ทำให้บริษัทนี้ไม่ต้องจ่ายภาษีเต็มจำนวน..

หุ้นของบริษัทนี้จึงขึ้นอย่างรวดเร็ว..

...
เมื่อราคาขึ้นถึงขีดสุด.. เจ้าของต้องการขายให้ทุนต่างชาติ จึงแก้กฏหมายอีกครั้งให้ต่างชาติสามารถถือหุ้นได้มากถึง 49%

แต่การซื้อขายหุ้นในราคาพาร์ อาจต้องเสียภาษี..

เจ้าของบริษัท ซึ่งก็เป็นรัฐบาลด้วย จึงทำการโยกย้ายหุ้นอย่างวกวน ซับซ้อน.. และขายให้กับลูกตนในราคาเพียงเล็กน้อย..

เมื่อนำไปซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์ จึงไม่ต้องเสียภาษี และก็ถูกกฏหมายเสียด้วย!!

เหมือนเป็นการท้าทายกฏหมาย.. ทำให้คนที่ไม่รู้ข้อเท็จจริง กลายเป็นคนโง่!!

...

นี่เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ ที่แยบยล ในการปั้มเงินที่มีเท่าไหร่ก็ไม่พอ..

หากเราไม่พอในสิ่งที่เรามี ก็เปรียบเสมือน กายเป็นคน แต่ใจเป็นเปรต!!

ผลประโยชน์เป็นสิ่งหอมหวาน.. แต่ยังมีสิ่งที่หอมหวลยิ่งกว่านั่นคือ "อำนาจ" หากเราหลงในอำนาจแล้ว เมื่อเราควบคุมกิเลสไม่ได้.. มันจะย้อนกลับมาทำลายตัวเราโดยที่เราไม่ทันรู้ตัว..

...